Um réttlæti heimsins…

Hún Oktavía mín er búin að þjóna mér dyggilega í rúm tvö ár. Það var í september 2005 sem ég keypti hana hjá Brandi á Bílaþingi Heklu. Síðan þá hefur hún rokið í gang dag hvern, skutlað erfingjunum út og suður, sjálfri mér í vinnuna og farið hringinn í kringum landið svo fátt eitt sé nefnt. Hún þarf sitt bensín og smurolíu rétt eins og ég fer í bað og borða en annars eru kröfurnar mjög hógværar. Einu sinni stakk hún við fótum á Suðurlandsbrautinni og neitaði að fara lengra en það er löngu fyrirgefið. Semsagt hún er svo þæg og ódýr í rekstri að nærri liggur að hún prenti peninga fyrir eigandann. Einn útgjaldaliðinn fáum við Oktavía þó með engu móti ráðið við. Það er reikningurinn frá VÍS fyrir ábyrgðartryggingunni. Í hvert sinn sem einhver forstjórinn fær sér Range Rover, gefur frúnni Bens eða stráknum hvítan Porsch, hækkar meðalverðmæti bílaflotans og við Oktavía þurfum að punga meiru út í ábyrgðartryggingu. Við þetta verður vart lengur unað, fólk sem vill aka um á svona lúxuskerrum verður að vera tilbúið að taka á sig ALLAN kostnaðinn af því. Bíll er tæki til að komast frá A til B. Ef fólk þarf að sitja í leðursófasetti með stóra tölvu undir húddinu og heimabíó til að bakka eftir verður það sjálft að kosta það ekki við Oktavía þó við eða einhver jafningi okkar yrði fyrir því að hnubba svona kerru.