Með góðra manna hjálp...

...tókst okkur Selmu að ferja "Skytturnar þrjár" heim í Fjárborg í kvöld. Fyrst ber að þakka Tjörva "fóstbróður" mínum Bjarnasyni sem lánaði mér lúxus jeppann sinn til ferðarinnar. Þetta er eðalvagn, ekki einungis með ríkulegum staðalbúnaði heldur og, hlaðinn aukabúnaði. Af staðalbúnaði má nefna 10 gíra áfram og 2 afturábak, í stað "cruise control" er gervigreind sem nemur öll hámarkshraðaskilti og sér um að hraði jeppans fari ekki yfir þau mörk. Þá er hann með loftkælingu sem myndi reyndar henta betur ef gróðurhúsaáhrifanna væri farið að gæta enn meir en orðið er þar sem stillingarnar eru tvær, kalt og ískalt. Af aukabúnaði má nefna, vörupall, farsíma, heimabíókerfi, talstöð og leslampa.

Jæja nema hvað þegar fréttist af ferðum okkar var samið við okkur um að taka með vestur eitt stykki þvottavél og gashyllki. Með þetta á pallinum og hestakerru í eftirdragi ókum við sem leið lá norður Kjalarnes og um Hvalfjarðargöng. Þar vorum við krafðar um litlar 1200 kr fyrir afnot af einni akrein aðra leiðina í 5 km. Það þótti mér djúpt í vasa mína seilst. Annars var ferðin tíðandalítil vestur, aðstoðarökumaðurinn steinsvaf að vísu enda ráðlegt að safna kröftum fyrir stórræðin sem framundan voru. Á Stakkhamar komum við á slaginu 19.00 eins og boðað hafði verið. Var bifreiðin affermd og "Skytturnar þrjár" drifnar út úr húsi, höfðu þegar úðað í sig kvöldmatnum og voru ferðbúnar. Spori hoppaði fyrstur upp á kerruna, þessi elska gerir allt sem hann er beðinn um. Garðar fylgdi sömu leið. Smára þótti hins vegar orðið þröngt á þingi og spyrnti við fótum. Spori kallinn var þá bara tekinn niður aftur og upp fór Smári og Spori á eftir. Smá babb kom í bátinn því ökumaður lúxusjeppans far nú fastur fyrir framan hestana en það leystist með því að skríða á bak Spora og renna sér niður hann aftur úr kerrunni, hann er bara snillingur.

Við þáðum síðan samtals 4 ristaðar brauðsneiðar með osti og 2 kakóglös áður en haldið var suður á bóginn á ný. Sóttist ferðin lengi vel en þegar suður fyrir Borgarnes kom sprakk mikilvægt öryggi tengt ljósabúnaði bílsins. Var ekki um annað að ræða en svifta sér út í næsta útskot á veginum og leita aðstoðar. Fyrstu viðbrögð aðstoðarökumannsins voru að hringja í Gulla og Eddu á Hvanneyri, var ekki að spyrja að viðbrögðum á þeim bæ, Gulli lagði þegar af stað til aðstoðar. Hjálpsamt par á ferð um veginn sá líka að einhver vandi steðjaði að okkur og bauð fram aðstoð sína. Þetta góða fólk leysti með okkur úr vandræðunum svo við gátum haldið áfram för.

Í Hvalfjarðargöngum var sama gjaldtaka sem fyrr svo "Skytturnar þrjár" fengu frítt í göngin. Um það bil korter í ellefu vorum við svo komnar í Fjárborg og tókum "Skytturnar þrjár" af kerrunni og komum þeim hús með hjálp Sigrúnar og Ingimundar. Í stöllunum þeirra biðu brauðmolar, velkomnir heim strákar mínir, nú getum við farið að leika okkur saman.

Við þökkum Tjörva kærlega fyrir lánið á fararskjótanum  sem og öllum sem hjálpuðu okkur.